Jumm: มีนาคม 2009

วันอังคารที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2552

ริมคลองน้ำอ้อม สามโคก จ.ปทุมธานี

มาอีกแล้วกับรีวิวร้านอาหารวันนี้ขอนำเสนอร้านเก่าแก่ เก่าแค่ไหนไม่รู้แต่มากกว่า 15 ปีแน่นอนเพราะตัวผมเองเคยมาที่ร้านนี้ครั้งแรกตั้งแต่ปี 2534 สรุปแล้วก็เป็นลูกค้ามา 18 ปีแล้วหละ ร้านนี้มีชื่อว่า"ริมคลองน้ำอ้อม" แต่คนเก่าๆแถวนี้เค้าเรียกว่าร้าน "เม่งฮะ" ครับสถานที่ตั้งก็ยู่ที่ริมคลองน้ำอ้อมครับ.....อ้าว

เอาใหม่ สถานที่ตั้งอยู่ที่ อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี การเดินทางหากเริ่มจากถนนสายรังสิต-ปทุมธานี เมื่อถึงสามแยกตลาดพูนพัฒน์แล้วให้เลี้ยวขวาเสร็จแล้วขึ้นสะพานข้ามแยกตรงหน้า รร.เทคโนโลยีปทุมธานี ไปศูนย์ศิลปาชีพพิเศษบางไทร ตรงไปเรื่อยๆสังเกตุด้านซ้ายมือจะมีป้ายบอกทางไปวัดไผ่ล้อมให้เลี้ยวเข้าไปเลยจนเจอสะพานข้ามคลองน้ำอ้อม เมื่ออยู่บนสะพานแล้วมองลงไปด้านขวามือจะเห็นร้านตั้งอยู่ริมน้ำเลย นั่นแหละเลี้ยวเข้าไปเลยครับมาถูกทางแล้ว

ส่วนอาหารที่ขึ้นชื่อลือชาของที่นี่ต้องเป็ดพะโล้ครับ ตามภาพด้านล่างนี้เลย..เอ่อ แต่ที่เห็นนี่เป็นเป็ดย่างนะครับอร่อยเหมือนกัน เนื้อนุ่ม กลมกล่อม น้ำจิ้มอร่อย อร่อยขนาดที่ว่าถ้าซื้อกลับบ้านแล้วต้องการน้ำจิ้มเพิ่มคิดถุงละ 20 บาทขาดตัว

ต่อไปก็เป็นห่อหมกในลูกมะพร้าวครับที่เห้นนี่เป็นห่อหมกทะเล ราคา 120 บาท

ติดตามด้วยต้มยำกุ้งครับ

และสุดท้ายด้วยหมูมะนาวครับที่ร้านนี้จะเรียกว่ายำหมูอร่อย ขอให้สั่งครับขาดไม่ได้เด็ดขาดโดยเฉพาะเมื่อกินแกล้มกับก้านคะน้านะ...อืมมมมมมมมมมม

อิ่มแล้วดูบรรยากาศร้านกันหน่อย ร้านนี้เหมาะสำหรับมานั่งทานอาหารจริงๆครับไม่ใช่ร้านที่จะมานั่งแช่ ดังนั้นลูกค้าส่วนมากจะใช้เวลาสั้นๆครับมาถึงสั่งอาหาร ทานอิ่มก็กลับ...อีกอย่างลูกค้าจะเริ่มเข้าร้านตั้งแต่ประมาณ 11 โมงเป็นต้นไปครับแล้วจะหนาแน่นสุดในตอนเที่ยงและเย็นครับ

ที่เห็นกระบอกไม้ไผ่ที่แขวนอยู่นี่คือเกราะมีไว้สำหรับเคาะเรียกพนักงานครับ...แต่ก็ไม่เคยใช้ซักที นัยว่าเมื่อก่อนพนักงานมีน้อยประกอบกับส่วนที่เป็นครัวอยู่ห่างออกไปพอสมควรเลยต้องใช้วิธีเคาะส่งสัญญาณและที่ยังมีอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อความทรงจำครับ

ได้เวลาจ่ายเงินแล้ววันนี้มากันแค่สองคนสั่งอาหาร 4 อย่าง แต่กินได้แค่ 3 อย่างครับเพราะอิ่ม ส่วนที่ไม่ได้กินเลย คือ ห่อหมกมะพร้าวอ่อนต้องหิ้วกลับบ้านครับ ส่วนสนนราคาที่จ่ายไปทั้งหมดก็ 565 บาท ครับราคานี้รวมเบียร์ด้วยนะอีก 2 ขวด ครั้งนี้เอาหลักฐานมาให้ดูด้วย เพราะจากรีวิวที่แล้วที่พาไปร้านจำปาหอมhttp://jumm73.blogspot.com/2009/03/blog-post_30.htmlมีคนทักท้วงว่าราคาต่ำเกินจริงหรือปล่าว ก็เลยนำภาพมาให้ดูเป็นหลักฐานด้วย

สุดท้ายนี้ก็หวังว่าร้านนี้จะเป็นทางเลือกสำหรับใครที่อยู่แถวๆนี้ หรือเผอิญผ่านมาไม่รู้จะไปไหนดีก็เชิญทดลองดูได้ครับ...ไม่ผิดหวัง

วันจันทร์ที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2552

จำปาหอม จ.อุบลราชธานี

วันนี้ขอพาไปสัมผัสกับร้านอาหารบรรยากาศดี,รสอร่อยกรบริการเลิศกันครับ ร้านนี้ชื่อว่าร้าน "จำปาหอม" คำว่าจำปาหมายถึงต้นลีลาวดีของไทยครับส่วนจำปาเป้นภาษาลาวแต่ร้านนี้ไม่ได้อยู่ที่ประเทศลาวหรอกนะครับ สถานที่ตั้งอยู่บริเวณ.........(จำไม่ได้).........ภายในตัวเมืองจังหวัดอุบลราชธานี หากต้องการจะไปก็ไม่น่าจะยากครับ ถามคนแถวนั้นก้น่าจะรู้นิ โดยส่วนตัวแล้วจำได้ว่าถ้ามาจากสนามบินแล้วตรงออกไปอำเภอวารินชำราบร้านจะอยู่ทางขวามือก่อนข้ามไปฝั่งวารินฯครับ

บรรยากาศด้านหน้าร้านถ้าขับรถผ่านมาแล้วเห็นหน้าร้านแบบนี้ก็ใช่แลยครับแสดงว่ามาถูกแล้วเพราะการตกแต่งร้านไม่เหมือนใครสังเกตุได้ง่าย

เมื่อเดินเข้ามาภายในร้านจะพบนี่ก่อนเลยครับ...ที่เขี่ยบุหรี่ดูแปลกตาดี

การจัดร้านจะแบ่งออกเป็นแบบ In Door และ Our Door และภาพนี้ก้คือส่วนที่เป็น In Door เป็นห้องปรับอากาศมีความเป็นส่วนตัวที่นั่งเป็นแบเก้าอี้หรือจะนั่งบนเสื่อก็ได้มีให้เลือกตามใจชอบ

ส่วนของ Out Door และก็เช่นกันครับสามารถเลือกนั่งบนเก้าอี้หรือบนเสื่อก็ได้

เอาหละได้เวลา...ซะที เมนูอาหารครับ

สั่งอาหารมาทั้งหมด 4 อย่าง มีอะไรบ้างก็ก็เชิญดูเอาตามรูปเลยครับเพราะว่าผมเองก็จำชื่อไม่ได้เหมือนกันแต่ยืนยันได้ว่าอร่อยทุกอย่าง

และนี่คือตัวการที่ผมจำชื่อรายการอาหารที่สั่งมาไม่ได้ซักอย่าง.....เมาครับ

กินเสร็จแล้วก้มาดูห้องน้ำกันครับ ถือว่าตกแต่งได้ดีเลยหละและสะอาดมากๆครับ

สุดท้ายแล้วก้ขอจบด้วยภาพนี้ครับเป็นบรรยาการการตกแต่งร้านที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลายและมีความเป็นสัดส่วนลงตัวไปหมดทั้ง อาหาร/สถานที่/บริการและดนตรี ส่วนราคามื้อนี้หมดไป 900 กว่าบาท ครับราคาที่ว่านี้รวมเหล้าด้วยนะอีก 1 ขวด คุ้มครับ

วันพฤหัสบดีที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2552

Fligth record

จากที่มีโอกาสได้นั่งเครื่องบินกับเค้าบ้างจากที่เคยอยากมานาน แล้วก็มีครั้งแรกที่ได้ไปเซี่ยงไฮ้เมื่อวันที่ 12 Sep 2007 และเมื่อมีครั้งแรกก็มีครั้งที่ 2,3,4 และอีกหลายๆครั้ง ทีนี้ก็เลยนำรูปเครื่องบินที่เคยนั่งมาเก็บไว้เป็นความทรงจำดีกว่าซึ่งรูปที่ลงนี้ก็เป็นเพียงบางส่วนที่ได้บันทึกไว้เท่านั้นส่วนที่เหลือก็กำลังพยายามสืบค้นดูว่าเป็นเครื่องทะเบียนอะไรต่อไป เริ่มจากครั้งแรกกับการบินไทยเดินทางไปเซี่ยงไฮ้ ทะเบียน HS-TEE ของ AIRBUS A330-300 (A330-321) กุสุมาลย์ ที่จำชื่อได้แม่นยำก็เพราะเป็นครั้งแรกนี่เหละ เริ่มประจำการ30/01/1995 จำนวนที่นั่ง 42/263 (รวม305 ที่)

AIRBUS A330-300ลายใหม่ เป็นเที่ยวกลับจากเซี่ยงไฮ้ไม่ทราบชื่อและทะเบียนไม่ได้บันทึกไว้

และเครื่องบินที่ใฝ่ฝันกับ Boeing 747 ไปเชี่ยงใหม่ครับ

หลังจากนั้นก็เป็น Singapore Airline ไปสิงค์โปร์ไม่ทราบทะเบียนเพราะไม่ได้บันทึกไว้เหมือนกัน

ต่อด้วย Air Asir เลยก็แล้วกันซึ่งขอบอกว่าเป็นสายการบินที่ใช้บริการมากที่สุดทั้งๆที่ครั้งแรกที่ได่สัมผัสนั้นไม่ประทับใจเลยเพราะไม่มีการระบุที่นั่งแย่งกันขึ้นเครื่องเพื่อเล่นก้าอี้ดนตรีหนำซ้ำไม่มีการเสริฟอาหารและเครื่องดื่มอีก(เจ๊แกขายอย่างเดียว) แต่ตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนพันธุ์แท้ Air Asia ไปซะแล้วเพราะอะไรน่ะเหรอ...ก็เพาระมันถูกอะดิอย่างสโลแกนของเค้าที่ว่า "Now Everyone Can Fly" ใครๆก็บินได้งั้นมาเริ่มกันเลยกับครั้งแรกที่ได้เจอ Air Asia เป็นเครื่องในตระกูล Boeing

B737-300 ทะเบียน HS-AAN เริ่มประจำการเป็นลำดับที่ 5 ของ Thai Air Asia วันที่ 01/10/2004

เครื่องยนต์ CFM56-3B1 จำนวนที่นั่ง 148 ที่ ทำสีลายคาราบาว